فرایند تحلیل به دو بخش عمده مقدماتی و عالی تقسیم می‌شود. برای تحلیل عالی پس از تحلیلی‌های مقدماتی باید کارهای عمده زیر را انجام دهید:
1) آشکارسازی روابط
اثبات رابطه میان دو متغیر یک مقوله است و این که چرا این ارتباط وجود دارد مقوله دیگر است. آیا رابطه، علّی یا کاذب است؟ اگر این رابطه علّی است، آیا مستقیم یا غیرمستقیم است؟ اگر غیرمستقیم است، سازوکارهای علّی آن کدام است؟
2) بررسی نتایج پیش بینی نشده
گاهی، الگوهایی که در تحلیل مقدماتی آشکار می‌شوند، الگوهای مورد انتظار نیستند. الگوهای پیش بینی شده یا وجود ندارند یا ضعیف‌تر از آنچه پیش بینی شده بود ظاهر می‌شوند. گاه این الگوها قویتر پیش بینی شده هستند و در مواقع دیگری به نظر می‌آید که با هم در تضاد هستند.
3) یافتن الگوهایی ضعیف‌تر از الگوهای مورد انتظار
یک رابطه مورد انتظار، ممکن است نادرست ازآب درآید. اما قبل از پذیرفتن این امر، بررسی کنید تا اطمینان یابید که نادرست درآمدن رابطه مورد انتظار، ناشی از چیز دیگری نباشد.
4) پیدا کردن رابطه‌ای قویتر از رابطه مورد انتظار
گاهی متغیرها رابطه‌ای قویتر از آنچه مورد انتظار است، دارند. در چنین حالتی، بررسی‌های لازم باید صورت گیرد و تأثیر متغیرهای مجزا بررسی شود.
5) رسیدگی به نتایج متضاد
سعی کنید تضاد را توضیح دهید. اغلب اوقات تضادها بیشتر از حد واقعی نشان داده می‌شوند. لذا، ممکن است تضادها صرفا ناشی از دیدگاه خود پژوهشگر درباره تضاد و این که او تضاد را متشکل از چه چیزهایی می‌داند، باشد.
6) بررسی روابط
حتی زمانی که الگوهای پیش بینی شده پدید می‌آیند، تحلیل بیشتر برای پی بردن به میزان قوت الگوی مقدماتی، از اهمیت زیادی برخوردار است.