درجه‌بندی نشریات علمی در ایران توسط معاونت های پژوهشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام می‌شود. بالاترین درجه مجلات دانشگاهی در ایران علمی_پژوهشی است و درجه مصوب دیگر، علمی_ترویجی نسبت به آن در سطح پائین‌تری قرار دارد.
علمی_ پژوهشی
مطابق تعریف، یک مقاله علمی_پژوهشی دنبال «جستجوی حقایق و کشف بخشی از معارف» است یا به «بیان اندیشه‌ای در موضوعی علم از طریق مطالعه‌ای نظام‌مند و برای یافتن روابط اجتماعی میان پدیده‌های طبیعی» می‌پردازد. این مقالات باید از اصالت و ابداع برخوردار باشند و مرزهای علم و فناوری را درمی‌نوردند. مخاطبان این نشریات، استادان دانشگاه، دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی و پژوهشگران مؤسسات تحقیقاتی هستند. برخی از مجلات علمی–پژوهشی ایرانی در موسسه اطلاعات علمی (ISI) نیز نمایه شده‌اند.
علمی_ترویجی
یک مقاله علمی–ترویجی برای ارتقای سطح اطلاعات خواننده موضوعی علمی را ترویج می‌کند. اصولاً این مقالات جز آشناسازی هدفی ندارند و می‌توانند ترجمه با تألیف باشند. مخاطب این نشریات، افراد دارای تحصیلات دانشگاهی دانش‌آموزان دبیرستان، صنعت‌گران، مخترعان، افراد دارای تحصیلات غیررسمی هستند.
علمی_عمومی
آئین‌نامه دانشگاه آزاد اسلامی، درجه پائین‌تری از مجلات را که علمی_پژوهشی یا علمی_ترویجی نیستند را نیز تحت عنوان علمی–عمومی به رسمیت می‌شناسد که مطابق تعریف عبارتند از مجلاتی که «هر شماره آن با تاکید بر یک رشته علمی یا یک گروه آموزشی منتشر می‌شود» و از کمیسیون مجلات این دانشگاه دارای مجوز باشند، اما از وزارت علوم درجه مصوبی نداشته‌باشند.